به نام خدا

حدیث ولایت عشق 2

این شماره:

یاس کبود

دلم در کوچه‏هاى مدینه به دنبال یاس کبودى است که با تازیانه نفاق و قدرت‏طلبى پرپر شد. گل بستان محمدى(صلى‏الله‏علیه‏وآله) که خزان پیشگان، فرصت بهار را از او گرفتند.

: اى مادر پدر! بریده باد دست‏هایى که حریم حرمتت را شکستند و شکسته باد پاهایى که پاى از گلیم خویش فراتر نهادند تا چند صباحى بر گلیم پوسیده قدرت بنشینند و بر مسند غرور تکیه زنند و دیوار سیاه جهالت را بلندتر سازند.

: آنان که به جاى نوشیدن از چشمه زلال ولایت، از مرداب طغیان و سرکشى، مردار ضلالت را به دندان کشیدند، و ستم‏گرى و تباهى انسان را قى کردند، و انسان‏ها را از حق راستین‏شان ـ برخوردارى از حکومت ناب محمدى و عدالت علوى ـ محروم ساختند.

: آن تازیانه عناد که بر بازوانت فرود آمد، شلاقى بود که بر فرق انسانیت فرود آمد و آنان که پهلویت را شکستند، کمر عدالت را شکستند و انسانیت را لگدمال مطامع غیر انسانى خود ساختند.

: اى تنها همدم تنهاترین مرد! آنگاه که شمشیر على (علیه‏السلام) به مصلحت اسلام در غلاف ماند، فریاد رساى تو بود که بر سر ستمگران فرود آمد، تا مظلومیت حق و عدل را به گوش جهانیان برسانى، و قدرت‏زدگان را از خواب غفلت، بیدار و غفلت‏زدگان را به جهالت‏شان، هوشیار سازى.

معصومه